Nu Blues – Snow On The Tracks

This British band mixes John Lee Hooker type riffs with urban beats "à la" Wu-Tang Clan. At a time when we have to rely on film-makers like Wim Wenders or Clint Eastwood to remind us of the force and truth contained in these forms of expression, Nublues is a healthy reminder of the ties between the blues, the Mississippi delta and the urban energy of rap.

Nublues were formed in London 2003 by producer/guitarist Ramon Goose who recruited singer/rapper Jay Nicholls, bassist Ed Van Der Mark and drummer Paul Francis.

Nublues have pioneered their own blues and hip hop infused rock and roll and continue to do so with their brand new album “Snow On The Tracks” long awaited after the triumphant debut album "Dreams Of A Blues Man".

Nublues was discovered by Grammy Award-winning artist Chris Thomas King, known to many for his performance in O’ Brother, but well known to blues lovers as a great performer in his own right. When King signed Nublues to his Louisiana-based label 21st Century Blues Records for America, he made them the first UK blues act to sign to a US label in over 20 years.

Guitarist Ramon Goose has produced and worked with some of the last remaining traditional bluesmen from the Mississippi Delta - these experiences add depth and authenticity to the band and make up the unique sound of Nublues.

American music lovers can be proud that their heritage, the blues, continues to evolve not just in New Orleans, the Delta or Chicago but as far away as the UK. It’s over 100 years since WC Handy "discovered the blues" at that railroad station in Tutwiler, Mississippi, but this band proves that blues has a future at least as exciting as its past.

"Snow On The Tracks" will take you on a new musical journey...

Track Listing:
1. The Last Breakdown – 4:21   2. War Exile – 3:50   3. No More Cloudy Days – 3:49   4. Save My Soul - 4:10   5. Howlin’ At Midnight - 4:02   6.Been Around - 5:30   7. Fools Gold – 4:25   8. Alabama – 5:00   9. Travelin’ blues – 3:55

Personnel:
Jay Nicholls (vocals) , Ramon Goose (guitars, synths) , Ed Vans (bass) , Paul Francis (drums) , Kevin Wells (harmonica) , Joe Goose (double bass) , Eric Ford (drums, percussion) , Don Merrill (violin) , Matt Simpkins (Hammond organ) , Modou Diouf (percussion) , Tom Mudd (vinyl scratching)

Reviews:

1. Mazzmusikas - (LD) 08.03.2008
Nublues is het groepje dat ons enkele jaren geleden eerst met verstomming sloeg in positieve zin met hun debuutplaat 'Dreams Of A Bluesman' en daarna opviel in negatieve zin door niet op te dagen op het BRBF te Peer. Na het horen van deze tweede plaat is dit des te jammer want ik denk dat deze muziek live optimaal tot zijn recht komt. Nublues maakt een mix van blues en hiphop. Ze doen dit niet als eersten, G Love was de eerste die aansloeg, maar ze doen het wel iets anders. Als twintigers spelen zij de blues en vermengen deze met de blues van de huidige zwarte generatie: de rapmuziek. De mix van hun slide-dobro en beats is niets minder dan aanstekelijk en bekoort jong en oud. Het gebeurt zelden dat mijn jongvolwassen dochters mij zeggen dat de cd in de wagen nog eens mag opstaan want dat die wel heel tof is. Vanaf de eerste seconden van de plaat is het duidelijk: een oude, krakende pick-up klinkt en plots begint een beat en een rapper zijn rijmen te debiteren om dan over te gaan in een catchy refrein met slide en scratch. Hun teksten zijn zo 'blues' als het maar kan zijn: gaande van diep verdriet over woede en protest tegenover wantoestanden. Ter illustratie enkele songtitels: The Last Breakdown, No More Cloudy Days en War Exile. Topper voor mij is het op een stevig ritme, slide, orgel en catchy refrein drijvende Save My Soul. Dat Howlin' At Midnight naar Howlin' Wolf verwijst, zal geen verrassing zijn, doch dat er een vettige harmonica inzit misschien wel. Een zeer toegankelijke song is Been Around dat ergens aan Everclear doet denken en dus op Stu Bru een hit zou moeten zijn. En aan het einde van de plaat bewijzen ze dat ze ook echte bluesnummers kunnen spelen in het raploze, grotendeels akoestische Alabama en de afsluiter Travelin' Blues met akoestische slide en harmonica. We kunnen na het horen van deze plaat alleen maar besluiten dat het zeer jammer was dat ze die keer op weg naar Peer op de verkeerde trein zaten. Hopelijk zit een herkansing er in.