Mike Bloomfield – San Francisco Nights

Mike Bloomfield and Friends was a regular attraction at the Old Waldorf over a period of 6 months when this was recorded.

The transcendent moments captured on this CD are the basis for Mike Bloomfield's place in the pantheon of stellar guitarists and for his reputation as a complete original. These recordings are for those who not only appreciate great guitar playing but also want to better understand the legend that is Mike Bloomfield. The performances lay bare his genius.

Track Listing:
1. Greatest Gifts From Heaven - 3:29   2. Lo, Thou I Am With Thee - 3:41   3. Kansas City Blues - 3:41   4. Medley: Darktown Strutter’s Ball / Mop Mop / Call Me A Dog - 4:03   5. I'm Glad I'm Jewish - 3:08   6. Eyesight To The Blind - 4:12   7. Uncle Bob's Barrelhouse Blues - 5:41   8. Jockey Blues - 3:47   9. Linda Lou - 3:57   10. Between A Hard Place And The Ground - 7:03   11. Vamp In C (Soul Serenade) - 4:08   12. Wee Wee Hours - 7:20

Personnel:
Mike Bloomfield (guitars) , Nick Gravenites (vocals, guitar) , Barry Goldberg (piano, organ) , Mark Naftalin (keyboards)
Recorded on 18th April, 1977 at the Old Waldorf.

Reviews:

1. Bluesmagazine.nl – Gerrit Schinkel
Michael Bernard (Mike) Bloomfield wordt geboren op 28 juli 1943 in Chicago, Illinois. Een optreden van Josh White in 1957 wekt zijn interesse voor de blues en hij brengt daarna veel tijd door in de verschillende bluesclubs in Chicago. Hij speelt gitaar met o.a. Sleepy John Estes, Yank Rachell en Little Brother Montgomery. In de vroege jaren ‘60 treedt hij ook op met o.a. Muddy Waters en Howlin’ Wolf. Begin 1965 wordt hij lid van The Paul Butterfield Blues Band. Bloomfield is ook een veelgevraagd sessiemuzikant. Zo speelt hij o.a. gitaar op Like A Rolling Stone van Bob Dylan. Na zijn periode bij Paul Butterfield, Bloomfield is inmiddels verhuisd naar San Francisco, formeert hij in 1967 zijn eigen band The Electric Flag met toetsenist Barry Goldberg, zanger Nick Gravenites, bassist Harvey Brooks en drummer Buddy Miles. In 1969 verschijnt zijn eerste soloalbum ‘It’s Not Killing Me’. Hij gaat tot 1980 ook door als sessiemuzikant en blijft optreden. Op 15 februari 1981 wordt hij dood aangetroffen in zijn auto. De precieze omstandigheden van zijn dood zijn nog steeds onduidelijk. In 2012 wordt Bloomfield postuum opgenomen in de Blues Hall of Fame en in 2015 als lid van The Paul Butterfield Blues Band in de Rock and Roll Hall of Fame.
Op 18 april 1977 treedt hij als Mike Bloomfield & Friends op in The Old Waldorf, een beroemde club in 444 Battery Street San Francisco. Opnamen van dit concert werden onlangs voor het eerst uitgebracht op het album ‘San Francisco Nights, geproduceerd door de legendarische Norman Dayron. The Friends van Bloomfield zijn o.a. pianist/organist Barry Goldberg, zanger/gitarist Nick Gravenites en Mark Naftalin op keyboards.
Het album opent heel rustig en akoestisch met de instrumental Greatest Gifts From Heaven, waarna het tempo iets hoger wordt met de authentiek klinkende countryblues Lo, Thou I Am With Thee. Het alom bekende Kansas City Blues krijgt een prachtige akoestische uitvoering door Bloomfield. De jazz voert de boventoon in de medley met Shelton Brooks Darktown Strutter’s Ball, Louis Armstrong’s Mop Mop en Call Me A Dog. Na een opwindende akoestische versie van I’m Glad I’m Jewish, komen The Friends er ook helemaal bij en gaat het elektrisch in Sonny Boy Williamson’s Eyesight To The Blind. Het tempo blijft er goed in in het lekker rockende Uncle Bob’s Barrelhouse Blues en de fraaie boogie Jockey Blues. Felle gitaarlicks en pianospel dat me doet denken aan Otis Spann zijn te horen in Linda Lou. Ook in het instrumentale Vamp In C (Soul Serenade) bewijst Bloomfield een uitstekende gitarist te zijn. Het album sluit af met een de prachtige slowblues Wee Wee Hours van Chuck Berry.
Conclusie:
Michael Bloomfield was een fantastische gitarist en dat laat hij op dit album overduidelijk blijken.