Guy Verlinde – Better Days Ahead

The brand new album from Belgian #1 blues artist Guy Verlinde, formerly known as “Lightnin' Guy”, is his most very personal album so far. "Better Days Ahead" is a blues & roots album with a typical "Guy Verlinde" contemporary twist; an album about hope, positive energy & about how to overcome the setbacks in life. For all you blues lovers who like slide guitar & harmonica and who are open for some new shades of blues.

Track Listing:
1. Better Days Ahead - 3: 41   2. Heaven Inside My Head - 2:49   3. Wild Nights - 3:46   4. Sacred Ground - 5:23   5. Into The Light - 3:34   6. Learnin' How To Love You - 3:25   7. Call On Me - 3:36   8. The One - 3:59   9. Feel Alive - 3:55   10. Release Yourself From Fear - 2:57   11. Don’t Tell Me That You Love Me - 5:03

Personnel:
Guy Verlinde (vocals, electric, sesonator & acoustic guitars) , Luc Alexander (electric guitars) , Steven Troch (harps) , Patrick Cuyvers (Hammond) , Wladimir Geels (bass) , Frederik Van den Berghe (drums) , Gertjan Van Hellemont (backing vocals) , Cleo Janse (backing vocals)

Reviews: 

1. www.keysandchords.com  - Freddy Vandervelpen (4½)  - april 2015 
Met het aanpassen van zijn artiestennaam naar zijn echte naam ‘Guy Verlinde’ kon het niet anders of de release van een nieuw album kon niet uitblijven. Op het Dixiefrog label wordt nu deze ‘Better Days Ahead’ uitgegeven en dat moet dan weer een nieuwe mijlpaal zijn in het werk van deze multi-blues artiest. Net als bij zijn vorige ‘Inhale The World’ wordt dus ook dit album uitgegeven bij het prestigieuze Franse platenlabel waar ook in 2012 zijn live album ‘Plays Hound Dog Taylor’ werd gereleased. De officiële ‘New Album Tour’ begint eind april en zowat de ganse maand mei kan je Guy Verlinde wel ergens op een podium zien. Voor meer info verwijzen we graag naar de concertagenda op Keys and Chords.com.
Wanneer het om blues gaat moet deze Guy Verlinde in ons landje wel een ‘Oscar’ verdienen voor zijn intensieve inleving in deze muziekstroming. Wie deze Guy Verlinde nog niet kent vertoefde misschien wel een paar jaar in het buitenland want ik denk niet dat er hier nog een club bestaat waar hij nog niet op het podium heeft gestaan. Deze bluesman leeft en ademt blues en dat is niet verwonderlijk wanneer hij graag ‘de’ Marino als zijn mentor weet aan te halen. Je mag ook best het etiket ‘Blues Cameleon’ op deze altijd vriendelijk man kleven want zijn oeuvre is meer gevarieerd dan menig ander artiest. Zo heeft Guy Verlinde diverse projecten lopen waar hij zijn schouder onder zet en met eentje daarvan zagen we hem nog recent aan het werk. Zijn hommage aan Hound Dog Taylor is er eentje om duimen en vingers bij af te likken en eindigt steeds weer in een ongeëvenaarde ambiance of het afrodisiacum tegen een depressie zoals hij het zelf graag wil noemen. Is het nu met zijn gekende Gators, house rockers of als een ‘one man band’ overal niets dan tevreden gezichten wanneer zijn concerten eindigen. Voor de in de ‘vloanders’ geboren Guy is muziek maken gewoon zijn leven en al vanaf zijn jeugd was de bluesharp een instrument dat hem boeide en dat zal altijd zo wel blijven.
Veelzijdigheid is ook een grote troef van Guy en ook buitenlandse blues artiesten doen wat graag beroep op hem iets wat hij dan ook weer graag deelt. Hijzelf vraagt ook met de regelmaat aan anderen om met hem te spelen. De twee grootste troeven zijn weliswaar slide en bluesharp maar diegene die denken dat ze nu alles hebben gehoord van deze Verlinde zitten meteen bij deze ‘Better Days Ahead’ want dit is multi-blues of mogen we gewoon stellen dat dit de moderne blues is.
Alle 11 tracks die op dit album staan zijn van de hand van Guy Verlinde en hij is nuchter genoeg om te weten dat hij ook een meer dan goede songwriter is. Dus geen 11 nummers met harp en slide op het menu maar nummers die hij soms zelfs naar het singer-songwriter niveau wilt overhellen zoals de mooie ballad ‘Don’t Tell Me That You Love Me’ die als afsluiter dient op deze ‘Better Days Ahead’, een nummer dat wel een levenslied lijkt te zijn met o.a. een Luc Alexander op de gitaar en ook uit het verre Limburg komt Patrick Cuyvers meehelpen met zijn ‘beast’.
Wanneer er toch een bluesharp aan te pas komt doet Guy beroep om misschien wel onze beste smoelschuiver van het land, Steven Troch. Zijn inbreng vindt plaats op de nummers ‘Heaven Inside My Head’, ‘Wild Nights’ en ‘Learnin’ How To Love You’. Luc Alexander is voor het ganse album de gitarist van dienst en dan weten we ook dat de lat daarmee hoog ligt. Het befaamde Hammond orgel AKA ‘The Beast’ van Patrick Cuyvers brengt bij mezelf steeds weer iets teweeg en dat hoor je ook wanneer een blues nummer verrijkt wordt met deze nobele klanken zoals bij het prachtige ‘Scared Ground’ een song over het rauwe werkmansleven.
De liefhebbers van de meer sterke blues hoeven niet te treuren want met de opener ‘Better Days Ahead’ en zeker wanneer slide en harp elkaar kruisen op ‘Wild Nights’ komen ze aan hun trekken. Mijn favoriet van dit sterke veelzijdige album is ‘Call On Me’ antwoord aan diegene die nood hebben aan een vriend. Verder werkten nog mee aan dit album Wladimir Geels (bass), Frederick Van den Berghe (drums) en vocaal komen Gertjan Van Hellemont en Cleo Janse deze keur van muzikanten versterken.
Al bij al een album zoals ‘modern blues’ zou moeten klinken heden ten dage, stevig, meeslepend en bij wijlen pakkend en daarmee roep ik iedere bluesliefhebber op om Guy Verlinde zeker en vast te gaan steunen op één van zijn concerten voor deze ‘release tour’ en zo eindigen we met een simpele quote maar wel eentje dat onweerlegbaar is… The Blues Is Life (Brownie McGhee)

2. www.bluesagain.com - Gilles Blampain
Lightnin' Guy revient mais sous son véritable patronyme Guy Verlinde. Avec cette nouvelle production, le Belge affirme signer l’album qu'il considère comme son réel premier enregistrement professionnel. Sans renier le passé, avec Better Days Ahead Verlinde propose un blues plus contemporain que sur ses disques précédents. S’exprimant comme un artiste qui s’inscrit dans son temps, il signe 11 titres d’une force émotionnelle incontestable. Il parle de vies cabossées, de dépression, mais aussi d’espoir et d’ambition. Illustrant des tranches de vies qui ne baignent pas forcément dans le bonheur, cet enregistrement empreint d’une certaine gravité projette de belles images sonores. L’interprétation est chaleureuse et sensible. Les ambiances varient selon les titres, allant de l’intimisme folk à l’énergie rock  ou à l’abandon nostalgique d’une ballade. Il y a donc une certaine tension dans cet enregistrement mais également quelques moments plus apaisés. Doté d’une voix agréable au grain chaleureux Guy Verlinde fait preuve d’une qualité de jeu instrumental irréprochable et d’une réelle originalité. Il est fort bien accompagné par un band (guitare, basse, batterie, avec parfois le renfort d’un orgue ou d’un harmonica pour souligner son propos). Loin d’être banal, ce disque chargé d’émotion ne s’écoute pas d’une oreille distraite. 

3. www.rootstime.be - Luc Meert - 2015.05.05
Eigenlijk hadden we het al een beetje kunnen vermoeden. Misschien liet het meesterlijke “Here I Am, Baby” uit voorganger “Inhale My World” al zachtjes uitschijnen dat Lightnin’ Guy wat andere muzikale horizonten wou verkennen? In de voorbije 7 jaar nam deze rasartiest 7 albums op. Allen stuk voor stuk pareltjes waarmee Guy in het Europese Bluescircuit naam en faam maakte als Lightnin’ Guy. Wij kunnen niet meer aanhalen hoeveel keer we deze rasartiest al aan het werk zagen. Of het nu alleen hij was met zijn gitaar en mondharmonica, pakkend, innemend, of ook nog met zijn band The Mighty Gators, rockend als de pest, of zijn sublieme samenwerking met Ina Forsman, of zijn briljante hommage aan Hound Dog Taylor, het is om het even. Even dikwijls werden we van onze sokken geblazen en even dikwijls waren we fier dat ons landje een artiest van dergelijk kaliber had.
Daar zijn muziek en performances steeds persoonlijker werden en muzikaal ook buiten het bluesvakje kleurden, was het gebruik van een aan de bluesmuziek gelinkte artiestennaam niet langer noodzakelijk. Deze “Better Days Ahead” is dus eigenlijk de eersteling onder zijn echte naam Guy Verlinde. En wees gerust , het is alweer een fantastisch album geworden. Op de hoestekst zegt hij zelf dat zijn muziek en teksten niet echt geworteld zijn in de modder van Clarksdale / Mississippi of de straten van Chicago / Illinois, maar verankerd zitten tussen de kasseien van Gent/België. Ook al heeft Guy een zwak voor de Blues uit het verleden, hij kijkt graag breder en laat zich graag inspireren door de muziek van vandaag. Hij is uiteraard ernstig besmet met het bluesvirus en zal voor altijd deze infectie meedragen en zo ook heel veel van zijn luisteraars besmetten. Maar wees niet ongerust, het is de zoetste ziekte ter wereld.
De plaat zelf telt 11 eigen composities en duidelijk wordt er met deze productie gemikt naar een ruimer publiek.Er wordt stevig op gerockt zoals de opener en titelsong mag aantonen. Bluesrock zou je haast gaan stellen maar als dat niet ontaardt in nodeloos lawaai of gesoleer maar integendeel doorspekt is met inventief instrumentgebruik en drijft op meer dan doordacht tekstgeschrijf dan juichen wij dit toe. In hetzelfde schuitje kan je “Wild Nights” situeren. Het muzikale vuurwerk tussen slide en bluesharp is van een ongehoord niveau. Voor dit laatste werd beroep gedaan op Steven Troch die weer moeiteloos bewijst tot de beste van het land te behoren op dit instrument. Dit is een nummer waar we echt…heu…wild van worden. Live gaat dit gegarandeerd voor een laaiende massa toeschouwers zorgen.
Er werd naast Steven Troch trouwens nog schoon volk verzameld om Guy te ondersteunen op deze uitgave. Luc Alexander schittert het hele album door op gitaar , idem dito voor het klasrijke Hammondwerk van Patrick Cuyvers. Cuyvers zorgt voor dat net nog extra toetsje meer op het werkelijk sublieme “Sacred Ground”. Een song die net zo goed op “Blood For Kali” had kunnen pronken. Er wordt hier ten huize een traantje weggepinkt na afloop. Verlinde is een meester in het tekstueel weergeven van zijn emoties. De manier waarop hij zijn levenservaringen weergeeft is bewonderenswaardig, noem het eerlijk. Elk naar depressie neigend gevoel wordt fraai gecounterd door overwinnende gevoelens van hoop en ambitie. Dit resulteert in fraai , haast levenswijsheden declamerend, geschrijfsel dat met ’s mans warme stem als een bijzonder knus deken over de luisteraar wordt uitgespreid.
Er wordt stevig van jetje gegeven op “Into The Light” en “Learnin’ How To Love You”, de rirmesessie met Wladimir Geels op bass en Frederik Van den Berghe op drums vormt een solide basis voor de wild om zich heen slaande songs. Op het laatst geciteerde vallen er naast opmerkelijke bijdragen van Troch en Cuyvers eveneens gesmaakte backing vocals te noteren van Gertjan Van Hellemont & Cleo Janse. Het is trouwens illustrerend voor het wisselen van emoties dat stevige recht toe recht aan rockende songs worden afgewisseld met pakkende ballads. Blijf bij de les, herpak je, er is altijd wel iemand die je wil/kan helpen zoals “Call On Me” moge aantonen.
De vooruitgeschoven single “The One”, zie clip, waarop Guy zijn Resonator zo smakelijk laat klinken is een oorwrum van jewelste die hopelijk op veel radioplay zal mogen rekenen en nog meer mensen de weg naar dit album zullen leiden. Misschien zullen Bluespuristen wat wantrouwig zijn maar voor ons is dit een Guy Verlinde die de Blues brengt zoals hij die op dit moment aanvoelt. Trouwens, als je “Release Yourself From Fear” beluistert is dit een perfecte symbiose van oude Blues en Blues met , zeg maar modernere invloeden. De “Ohohohoho” ga je gegarandeerd meeschreeuwen na een paar minuten. Het afsluitende, hemelsmooie “Don’t Tell Me That You Love Me” is met die mijmerende slide van Guy ronduit briljant te noemen. Het subtiele, dromerige Hammondspel zorgt er mede voor dat het meditatieve karakter van het nummer geäccentueerd wordt.
Het merkwaardige aan dit album is dat het ook nog gaat groeien bij iedere beluistering. Op zich niet merkwaardig misschien, dat heb je wel meer, maar als dit gebeurt bij een plaat waarvan je na de eerste beluistering al van je sokken werd geblazen dan wil dit zeggen dat we hier met niets minder dan een absoluut must-have album geconfronteerd werden. U kan de officiële voorstelling van dit album gaan bijwonen in de Ancienne Belgique op vrijdag 8 mei. Daarna komen er nog presentaties in Banana Peel Ruisevelde en De Roma in Antwerpen. Consulteer in ieder geval ’s mans touragenda want die zit aardig vol de komende maanden. Er zal zeker een datum èn plaats tussenzitten die u zal passen. Ga kijken en wees na afloop, net als ons, overtuigd dat Guy Verlinde absolute topklasse is.

4. http://wasser-prawda.de
Album des Monats Mai 2015 in der Wasser-Prawda
Mit den Bluesnamen ist das so eine Sache - entweder man geht in ihnen völlig auf oder aber stellt fest, dass der Mensch hinter dem Namen doch ein anderer ist, als der auf der Bühne. Dann sollte man ihn ablegen wie eine störende Maske. Lightnin‘ Guy, der mit seinen Mighty Gators zu Belgiens bekanntesten Bluesmusikern gehört, hat mit seinem aktuellen Album diesen Schritt vollzogen. Die Songs seien so persönlich, dass das notwendig geworden sei.
Er singt von besseren Tagen in der Zukunft, wilden Nächten mit guter Musik oder dem Gefühl, am Leben zu sein. Vom Scheitern der Liebe und der Verletzlichkeit sing er oder davon, wie man die Liebe erst lernen muss. Von den heiligen Orten, die man vor seinen Gegnern besser geheimhält, damit sie einen nicht genau dort treffen, wo man besonders empfindlich ist.
Es sind wirklich persönliche Anmerkungen und Beobachtungen, keine Aneinanderreihung von Bluesklischees, die Guy Verlinde in seinen Liedern erzählt. Meist sind die Lieder melancholisch bis tieftraurig – die besseren Tage sind eine Hoffnung, keine Gewissheit. Doch ist das kein hoffnungslos verzweifeltes oder gar weinerliches Album: Hier hört man einem Geschichtenerzähler zu, der keine Stärke vortäuschen muss, der trotz allem sicher in dem ist, was er will. Die besseren Tage werden kommen, doch um sie auch zu erleben, muss man sich von seiner Angst lossagen, die einen immer wieder zurückhält und klein machen will.
Die Musik dazu ist meist schön direkt gespielter Bluesrock. Doch ebenso kommen Country oder Rootsrock zu Gehör. So kann man das Album auch demjenigen empfehlen, der sich für Americana im weiteren Sinne interessiert. Und selbst beinharte Rocker dürften bei Nummern wie bei „The Light“ begeistert ihre Matte schütteln oder die Luftgitarre aus der Ecke holen.
Persönlich, direkt und kraftvoll bei aller Melancholie: Better Days Ahead ist eine tolle Scheibe. Unbedingt reinhören und weiterempfehlen! 

5. www.bluesnews.de
CD-Tipp des Monats (Mai 2015) - Ralf Deckert - 05.05.2015 | 
Das Bermudadreieck aus Blues, Country und Folk ist ein dicht befahrenes Gewässer, dem die Musikkartografie den Namen „Americana“ verpasst hat. Auch der Belgier Guy Verlinde steuert seinen Kahn hier durch die Wellen. Früher tat er das zwar auch schon unter dem Bühnennamen Lighnin' Guy, nun aber ist er ohne Pseudonym unterwegs, weil das der immer persönlicheren Dimension seiner Musik und Texte besser entspreche, wie Verlinde sagt. Und persönlich und geradeaus kommt er hier in ganz bezaubernder Weise rüber: „Don´t Tell Me That You Love Me“ zum Beispiel, die stille Ballade am Ende der CD, ist ein wirklich schönes Beziehungsendlied geworden, auf dem Verlindes Gesang fast an Willie Nelson erinnert. „Learnin´ How To Love You“ ist ein schmalzfreies Liebeslied für Männer mit Herz, verpackt in einen dreckigen Bluesshuffle, der zudem von Steven Trochs Harp – wie eine ganze Reihe der hier versammelten Songs - wunderbar veredelt wird. Und so geht es munter weiter mit insgesamt 11 Songs ohne Ausfall. Besonders klasse ist auch „Into The Light“, ein Stück, das nach Bo Diddley im Punk-Gewand klingt, richtig cool und kraftvoll. Klar: Guy Verlinde kennt und liebt seinen Blues, aber er europäisiert, individualisiert und modernisiert ihn so geschickt, dass die Musik in jeder Sekunde frisch und echt bleibt. Um also folgerichtig beim eingangs gesponnenen Seemannsgarn zu bleiben: Auf „Better Days Ahead“ ist Guy Verlinde im Bermudadreieck sicher auf Kurs unterwegs. Man kann sein Boot vertrauensvoll besteigen!

6. www.bluesbreeker.nl - Wil Wijnhoven
Met het album “Better Days Ahead” heeft hij zijn aka “Lightnin’ Guy” overboord gegooid. Maar de immer aimabele muzikant Guy Verlinde maakt nog steeds op dezelfde gepassioneerde wijze muziek. Dat is zo op het podium maar ook in de studio en volgens mij zal dat altijd zo blijven.
En dat bewijst hij dubbel en dwars met deze release. Vanaf nummer een, de titeltrack, tot en met nummer elf ‘Don’t Tell Me That You Love Me’ de afsluiting blijft hij boeien.  Alle songs zijn van eigen hand en het ene nummer boeit nog meer dan het andere zonder dat ik een voorkeur heb voor een bepaalde song.
De gretigheid van Guy spat er vanaf dat hoor je heel duidelijk in zijn composities terug. Op het album komen we veel muzikale vrienden van hem tegen zoals Steven Troch op de bluesharp en Luc Alexander, die de elektrische gitaar voor zijn rekening neemt. Op Hammond horen we regelmatig Patrick Cuyvers die daarmee de nummers extra opsmukt, als dat al nodig zou moeten zijn.
Zoals al geschreven, live boeit hij een heel optreden lang, hij communiceert met het publiek waardoor er een verbondenheid ontstaat. Dat gevoel krijg ik ook bij het beluisteren van dit album. Hij houdt me in zijn greep met zijn uptempo werk maar ook met een ballad als ‘Sacred Ground’. Een voortreffelijk song overigens die ik als een ‘kippenvelletje’ beschouw. Zowel tekstueel als muzikaal is dit een ijzersterke compositie. Trouwens de afwisseling met uptempo en slowblues songs is perfect getimed.
Guy  is een multi instrumentalist je hoort hem hier op: de elektrische gitaar; resonator en akoestische gitaar en daarnaast zingt hij ook. En dat doet hij meer dan verdienstelijk en buiten dat ken ik hem ook als bluesharp speler. Het getuigt van klasse om te erkennen dat er op dat vlak ook andere erg goede harpspelers zijn en schroomt hij niet om een van de beste Belgische harpspelers, Steven Troch als gastmuzikant uit te nodigen. Hem horen we bijvoorbeeld effectief op: ‘Wild Nights’ en  ‘Learnin’ How To Love You’ twee mooie bluessongs.
‘Call On Me’ is een nummer dat op een heerlijk ritme voortkabbelt, gekoppeld aan de hypnotiserende zang van Guy vervolmaken dit nummer tot in de perfectie.
Ok, misschien is hij niet de allerbeste zanger of gitarist, hem kennende is dat ook niet zijn doelstelling en wil  hij dat ook niet zijn. Maar hij is wel een muzikant die de blues met passie en liefde uitdraagt en het maximale uit zich haalt om de blues te spelen zoals die gespeeld dient te worden.. Hij schrijft nummers met emotie en intensiteit en draagt dit ook over op de luisteraar.  Daardoor behoort hij naar mijn idee tot de top van de blues in Europa. En ik ben ook van mening dat niet alles perfect hoeft te zijn en zelfs niet moet zijn.
Guy Verlinde te beluisteren lijkt op een spannend jongens avontuur, alsof je een spannend jeugdboek leest en van de eerste tot de laatste bladzijde in een ruk uitleest.. Dat is nu net waarin Guy ook slaagt, de luisteraar te ketenen aan de speakers van zijn geluidinstallatie en alles van begin tot einde op te slurpen en te genieten van al dat moois.
Want het is gewoon een verdomd fraai album met fantastisch werk erop.

7. www.blues-rockreview.nl - Barbara van Geffen
Guy Verlinde is de afgelopen zeven jaar een vaste waarde in het Belgische en Nederlandse blues circuit. Hij is een rasartiest, die over een zeer goede live-reputatie beschikt! Tezamen met zijn begeleidingsband “The Mighty Gators” of als solo act werden festivals en concertpodia in de Benelux plat gespeeld! Onder de artiestennaam “Lightnin’ Guy” bracht hij al zeven mooie albums uit, maar voor zijn laatste wapenfeit “Better Days Ahead” heeft hij zijn naam gewijzigd in Guy Verlinde. De naam die hij bij zijn geboorte heeft meegekregen.
Op “Better Days Ahead” staan elf zelfgeschreven nummers en bewijst Verlinde dat hij niet alleen een goede muzikant is maar ook over uitstekende schrijverscapaciteiten beschikt. Hij wordt daarbij vakkundig terzijde gestaan door gitarist Luc Alexander, harpspeler Steven Troch, toetsenist Patrick Cuyvers, bassist Wladimir Geels, drummer Frederik Van den Berghe en Gertjan Van Hellemont en Cleo Janse (beide achtergrondzang). Verlinde zelf speelt afwisselend op zowel de elektrische, resonator en akoestische gitaar.
Ik denk dat ik niet voor mezelf spreek als ik zeg dat Guy Verlinde met het album, “Better Days Ahead” kwalitatief weer een mooi stukje vakmanschap heeft afgeleverd. Stevige nummers als titeltrack “Better Days Ahead”, “Into The Light” en “Wild Nights” worden afgewisseld met wat rustiger werk als het ingetogen “Sacred Ground” en het prachtige “Don’t Tell Me That You Love Me”. Kortom een zeer goed album dat je blindelings kunt aanschaffen, met de garantie dat teleurstelling uitgesloten is!

8. www.writteninmusic.com - Bert Vethaak - 25 juni 2015
Onze sympathieke zuiderbuur Guy Verlinde behoeft natuurlijk eigenlijk geen enkele introductie meer. Al zullen de meeste blues liefhebbers deze Belgische nummer 1 in blues en rootsmuziek kennen onder de naam Lighting Guy. Maar inmiddels heeft hij zich muzikaal dusdanig ontwikkeld dat zijn bluesnaam de lading niet meer dekt en hem heeft vervangen voor zijn echte naam. Niet omdat hij de blues vaarwel heeft gezegd, verre van dat, maar omdat, volgens eigen zeggen, zijn muziek en preformances steeds persoonlijker werden was de aan de bluesmuziek gerelateerde artiestennaam niet langer noodzakelijk. Met andere woorden, het niet meer allemaal pure blues wat de klok slaat.
Op zijn 8^ste album, waarop 11 eigen nummers van Verlinde staan, is deze ontwikkeling duidelijk te horen. Dat begint gelijk al met opener en titelsong Better Days Ahead, waarin hij zich gelijk richting de Southern Rock begeeft. Wat ook een mooi voorbeeld is van het breder kijken is de prachtige country ballad Scared Gound, een nummer over de harde werkelijkheid van een fabrieksarbeider. De country invloeden horen we trouwens ook terug in The One. De prachtige afsluiter Don’t Tell Me You Love Me, dat me doet denken aan de muziek van David Gates & Bread, is echt een oefff momentje.
Staat er dan helemaal geen blues op het album? Jawel hoor! Luister maar eens naar Release Youself From Fear, dat rechtstreeks uit de klei van de Mississippi Delta getrokken lijkt te zijn. Of anders naar Heaven Inside My Head, Wild Nights en Learnin’ How To Love You, het type nummers waarmee Verlinde op het podium het publiek uit haar dak laat gaan. En dat komt niet in de laatste plaats door het prachtige harpspel op deze nummers van Steven Troch.
De geleidelijke omschakeling van een pure bluesartiest naar een meer rootsartiest pakt verdomd goed uit op dit album. De nummers wisselen elkaar in stijl en tempo perfect af waardoor het een heerlijk album is om naar te luisteren. Keer op keer!