Chris James And Patrick Rynn – Barrelhouse Stomp

This duo honors blues history & tradition while crafting songs with a contemporary sound & feeling. This album has 3 piano masters – Henry Gray, Aaron Moore & David Maxwell, plus the blazing guitar of Chris James & rock-solid bass of Patrick Rynn.

excerpted from BARRELHOUSE STOMP Liner Notes

You’ll never find a blues guitarist who appreciates the integral role of piano in his chosen idiom more than Chris James. That’s why Chris and his musical partner of two decades, bassist Patrick Rynn, named this set Barrelhouse Stomp. Every hard-hitting selection boasts rock-solid piano accompaniment. Chris and Patrick recruited three of the finest blues pianists on the planet—Henry Gray, Aaron Moore, and David Maxwell—to take part in this project.
Ensemble playing has always been the cornerstone of the San Diego-based pair’s approach, but there’s an increased emphasis on sizzling solos here. After all, with this all-star lineup of guests, they need space to strut their stuff. In addition to the 88s aces, a pair of Chicago legends, guitarist Jody Williams and saxist Eddie Shaw, are on board.Chris, Patrick, and their longtime collaborator, harmonica player Rob Stone, have crafted another batch of splendid originals, kicking off with the storming shuffle “Goodbye, Later For You.” Stone conjures up a full-bodied solo, as does Chris, whose vocals ring with authority. “We try to write stuff that’s not really one-dimensional. We want it to have some depth and some staying power,” says Patrick. “We like to write our songs, for the most part, from personal experience.

Track Listing:
1. Goodbye, Later For You - 3:47    2. Just Another Kick In The Teeth - 4:17    3. I Feel So Good - 4:51   4. Messin' With White Lighnin' - 5:26   5. Before It's Too Late - 4:50   6. A Fact Is A Fact - 3:13   7. It Always Can Be Worse - 4:49   8. I'm Gonna Stop Fooling Myself - 4:41   9. Vicksburg Blues - 5:25   10. Bobby's Rock - 5:02   11. Take It Easy Baby (A Tribute To Pinetop Perkins) - 2:58   12. Last Call Woogie - 3:57

Personnel:
Chris James (vocal, lead guitar, harmonica on 7) , Patrick Rynn (electric bass) , Jody Williams (guitar on 2,4,8,9) , Rob Stone (harmonica on 1,9) , Aaron Moore (piano on 3,5) , Henry Gray (piano on 6,10,12) , David Maxwell (piano on 1,2,4,7,8,9,11) , Willie 'Big Eyes' Smith (drums on 3,5) , Willie Hayes (drums on 1,2,4,7,8,9,11) , Eddie Kobek (drums on 6,10,12) , Eddie Shaw (tenor saxophone on 2,9) , Jonny Viau (tenor saxophone on 2,3,6,8,10,12) , Norbert W. Johnson (tenor saxophone on 2,6,8,10,12)

Reviews:

1. www.bluesmagazine.nl - Eric Campfens - 2013.12.20
Kennelijk hebben Patrick Rynn en Chris James de taak op zich genomen de oude elektrische blues te koesteren en in ere te houden. Op hun derde album voor het Earwig label, Barrelhouse Stomp, klinken ze alsof ze het geheel vijftig jaar geleden in de Chess-studio’s hebben opgenomen.
Even een korte bio van de heren: Chris James begint op 11-jarige leeftijd met pianospelen, neemt daarna de harmonica erbij en verdiept zich pas later in de gitaar. Dat hij als pianist is begonnen, is aan zijn gitaarspel duidelijk te horen. Patrick Rynn speelt al jarenlang bas en gitaar als zij elkaar tegenkomen. Zij spelen al sinds 1990 samen en treden zowel als onderdeel op in Bob Corritore’s Rhythm Room All Stars als in hun eigen The Blue Four. En ook als duo zijn zij druk doende.
Voor dit album krijgen zij hulp van niemand meer dan de pianisten Henry Gray, Aaron Moore en David Maxwell, gitarist Jody Williams (ooit bij Howlin’ Wolf), saxofonisten Eddie Shaw, Johnny Viau and Norbert W. Johnson en harmonicablazer Rob Stone. En op drums horen we Willie ‘Big Eyes‘ Smith, Willie Hayes en Eddie Kobeck. Aan de namen te zien een fraaie verzameling van jong en oud en dat is ook precies wat we op dit album te horen krijgen. Een fraaie mix van eigen werk en covers van Robert Nighthawk, Little Brother Montgomery, Junior Parker, Big Bill Broonzy en Elmore James.
Beginnend met het swingende “Goodbye, Later For You” tot de afsluiter “Last Call Woogie” blijft het album aanstekelijk en gewoon lekker. De jagende bas van Patrick vormt het stevige rockende fundament, waarop de andere muzikanten verder kunnen bouwen. Chris is een uitstekende gitarist, die net zo goed kan rocken als smaakvolle licks neerzet. De bijdragen van de gasten zijn waardevol en vooral “Just Another Kick In The Teeth” is het genieten van de legendarische Shaw en Williams. Verdere hoogtepunten zijn “Vicksburg Blues” met een melancholisch saxgeluid en “It Always Could Be Worse” met prachtig harmonicaspel van James.
Er is genoeg te genieten op dit album met old-school Chicagoblues. Chris James en Patrick Rynn houden de vlag hoog en met de ondersteuning van deze uitstekende muzikanten is dit een aanrader geworden.

2. www.lahoradelblues.com - 2014.03.31
Si os dijese que estos dos músicos no tienen los blues os estaría mintiendo. No hay ninguna duda que Chris James y Patrick Rynn llevan el blues en la sangre y de ellos emana todo éste género musical que tan bien han sabido asimilar. Ambos desprenden el espíritu del blues en todas y cada una de las notas que tocan, así como en las interpretaciones que hacen de este género, ya sea en el disco o bien en directo. El nuevo trabajo de estos dos magos está repleto de duende y encanto, porque se sumergen con fe, suficiente capacidad de predicamento y serenidad para conducirnos a todos por el camino del viejo y genuino ‘old Chicago blues’, estilo que interpretan con fenomenal talento. Son doce maravillosas perlas las que nos ofrecen estos grandes artistas, grabadas en cuatro diferentes sesiones. Los músicos son Chris James guitarra voz y armónica en un tema, Patrick Rynn bajo eléctrico, Jody Williams guitarra en tres canciones, Rob Stone armónica en dos cortes, los pianistas Aaron Moore, Henry Gray y Dave Maxwell, los baterias Willie ‘Big Eyes’ Smith, Eddie Kobek y Willie Hayes y finalmente Eddie Shaw, Jonny Viau y Norbert W. Johnson a los saxos tenores. Un álbum brillante, intenso y emocional plagado de auténtico y genuino blues de Chicago de la vieja escuela. ¡Brutal! MUY BUENO.

 If I said these two musicians do not have the blues I would be lying. Undoubtedly Chris James and Patrick Rynn have the blues in the blood and they give off this musical genre they perfectly know and have totally assimilated. Both musicians gather the spirit of the blues in each and every one of the notes they play, as well as in the whole performing they do, either in records or in live shows. The new work of these two magicians is full of charm and feeling, because they faithfully devote themselves to lead us up to the marvellous ways of the most genuine 'old Chicago blues' with a deep convincing commitment and a great performing talent. The cd includes twelve wonderful pearls recorded in four different sessions. The names involved in the album are Chris James guitar, vocal and harmonica in one song, Patrick Rynn electric bass, Jody Williams guitar in three songs, Rob Stone harmonica in two cuts, piano players Aaron Moore, Henry Gray and Dave Maxwell, drummers Willie 'Big Eyes' Smith, Eddie Kobek and Willie Hayes and, finally, Eddie Shaw, Jonny Viau and Norbert W. Johnson in tenor sax. This is a bright, intense and emotional album full of real old school Chicago blues. Amazing!!. GREAT

3. www.rootstime.be
De muziek van Chris James & Patrick Rynn laat zich niet makkelijk omschrijven. Maar laten we het houden op Old School Chicago blues, een genre dat als u verder de recensie leest beslist zult beamen. Met hun debuutalbum "Stop And Think About It" uit 2008, dat genomineerd was met een Blues Award voor beste debuut van datzelfde jaar, bracht dit duo een frisse verzameling songs Chicago Blues, met nummers van Elmore James, Snooky Pryor, Jay McShann en dit afgewisseld met eigen nummers. Van Chris James is geweten dat hij al heel jong is begonnen met spelen en dat hij, toen hij 11 was, reeds piano speelde en Chuck Berry zijn grote held was. Twee jaar later speelde hij reeds in Tomcat Courtney's band harmonica. Het was hier dat hij duidelijk door de blues werd beïnvloed. Nadien is hij zich gaan specialiseren op gitaar spelen om zo in 1990 voor een aantal jams naar Chicago te komen waar hij Patrick Rynn ontmoette die daar aanwezig was op verzoek van harmonica legende Junior Wells. Hun gezamenlijke invloeden in de blues als een Little Walter, Muddy Waters, Elmore James, Jimmy Reeds en Bo Diddley bracht hun samen, een vriendschap die nu al bijna twintig jaar duurt en die bij beluistering van hun songs dit ook uitstralen. Naast hun eigen band The Blue Four, maakt dit duo ook deel uit van Corritore’s Rhythm Room All Stars.
Inmiddels is de voorganger van deze heren, "Gonna Boogie Anyway" (2010) ook uiterst positief ontvangen en kunnen we nu drie jaar later wederom genieten van hun nieuwste album: "Barrelhouse Stomp". James en Rynn trokken in de vroegere jaren veel op met Honeyboy Edwards, Willie "Big Eyes" Smith, Louisiana Red, Pinetop Perkins en Hubert Sumlin, hun muzikale helden, artiesten die in Chicago hun carrière meer vorm gaven. "Barrelhouse Stomp", mogen we dan ook een beetje beschouwen als eerbetoon aan deze legenden. Het resultaat is een genietbare en zeer gevarieerde mix van stemmingen, waardoor het album de luisteraar voortdurend blijft boeien. Nu is virtuositeit niet alles, want vooral in dit genre moet je ook in staat zijn de luisteraar in het hart te raken. Met de indringende zang van James lukt dat bijzonder goed. Hij heeft een rustig klinkende stem waarmee hij u keer op keer weet te raken.
Vanaf de zelfgeschreven opener, het swingende "Goodbye, Later For You" tot het rhumba aanvoelende en afsluitende "Last Call Woogie", rockt deze plaat als de pest. Voeg daarbij Rob Stone als gast op bluesharp en David Maxwell aan de toetsen, samen een fraai groepsgeluid, blues om echt te genieten. Er staan geen zwakke songs op dit album, maar de meest opvallende tracks zijn wel na deze vernoemde nummers, "Just Another Kick In The Teeth", het tweede nummer op deze plaat,  over de teleurstellingen in het dagelijks leven. Bijzonder zijn hier wel de bijdragen van de legendarische saxofonist Eddie Shaw en Howlin' Wolf's gitarist, Jody Williams. "It Always Could Be Worse", schetst een broeierige verhaal over de moeilijke tijden met overtuigend harpspel van Chris. Jody Williams is met zijn sublieme gitaarspel weer van de partij in de Diddley-esque instrumental "Messin’ With White Lightnin" en anderzijds vinden we Henry Gray achter de piano in een ander iets meer slide getint instrumental "Bobby’s Rock". Ook op het einde van de plaat vormen -  "Vicksburg Blues", met een meer traditionele, Delta-geïnspireerde groove  - en het rockende "Take It Easy (A Tribute To Pinetop Perkins)" met Chris James en begeleidend pianospel van David Maxwell op hun best - andere uitschieters op deze plaat. Dat het leven kort kan zijn herinnert Chris ons met de woorden "live right now, Before It’s Too Late". Deze track en "I Feel So Good", waren reeds veel vroeger opgenomen in 2009 en zijn enigszins speciaal te noemen, want naast een uitgebreide solo van pianist Aaron Moore op deze tracks waren dit ook de laatste bijdragen van Willie "Big Eyes" Smith op drums.
Chris James en Patrick Rynn proberen om originele songs op basis van hun eigen persoonlijke ervaringen en het overbrengen van hun gedachten, de dingen zoals zij die zien,  in de huidige maatschappij te schrijven. Voeg daarbij de arrangementen zoals je van een plaat van het label Earwig Music kunt verwachten, subtiel en geraffineerd, en we hebben hier 12 songs die de grenzen van de blues op een flexibele manier iets oprekken, zonder overigens het echte rauwe bluesgevoel te verliezen. "Barrelhouse Stomp" is gewoon een prima album , met zoals de titel laat vermoeden, de piano centraal en waarbij Chris James & Patrick Rynn nooit hun meesters vergeten  van wie zij het leerden, en dat maakt dit album zo'n fijne beluistering. Voor zowel de Chicago Blues als de rootsliefhebber een aanrader en dus alle reden om dit album aan te schaffen.len om zo in 1990 voor een aantal jams naar Chicago te komen waar hij Patrick Rynn ontmoette die daar aanwezig was op verzoek van harmonica legende Junior Wells. Hun gezamenlijke invloeden in de blues als een Little Walter, Muddy Waters, Elmore James, Jimmy Reeds en Bo Diddley bracht hun samen, een vriendschap die nu al bijna twintig jaar duurt en die bij beluistering van hun songs dit ook uitstralen. Naast hun eigen band The Blue Four, maakt dit duo ook deel uit van Corritore’s Rhythm Room All Stars.